1 sierpnia 1944 roku dziesiątki tysięcy polskich patriotów stanęło do nierównej walki z regularnymi siłami zbrojnymi III Rzeszy Niemieckiej, wspieranym przez jednostki kolaboracyjne tworzone głównie z obywateli Związku Sowieckiego. Powstanie Warszawskie było jednym z najtragiczniejszych zrywów patriotycznych w najnowszej historii naszej Ojczyzny, które bezwzględnie zostało politycznie i militarnie rozegrane przez zbliżające się do Warszawy wojska sowieckie.
Powstanie Warszawskie to nie tylko największa bitwa stoczona podczas II wojny światowej przez organizację podziemną z wojskami okupacyjnymi, ale także najdłuższe powstanie antyniemieckie w okresie II wojny światowej. Determinacja ludności Warszawy i sił zbrojnych Polskiego Państwa Podziemnego sprawiła, że warszawski zryw swoim rozmachem nie miał równych w Europie.
Przeciwko hitlerowskim Niemcom zorganizowano powstania jeszcze tylko w dwóch europejskich stolicach, ale walki w Paryżu trwały tylko tydzień, a w czeskiej Pradze cztery dni. Warszawiacy, mimo skierowania przeciwko nim uzbrojonych formacji lądowych i lotniczych, bronili się aż do 3 października, czyli ponad 2 miesiące.
Straty polskie szacuje się na 150 – 200 tys. zabitych cywilów oraz ok. 16 tys. poległych członków polskich organizacji wojskowych. Ponadto tysiące osób zostało rannych lub wziętych do niewoli, a stolica Polski została systemowo zniszczona i stała się jednym wielkim rumowiskiem.
Ocena zasadności decyzji o wybuchu powstania w Warszawie, wobec wiedzy o porażce akcji „Burza” na wschodnich terenach II Rzeczpospolitej, wciąż rozpala umysły i dzieli opinię publiczną. W dniu upamiętnienia wybuchu Powstania Warszawskiego oddajemy hołd patriotom którzy chcieli zrzucić hitlerowskie jarzmo z polskiej stolicy i modlimy się o pokój duszy ofiar tego tragicznego wydarzenia.
