Taki cel przyświecał przecież królowi Janowi III Sobieskiemu i jego husarii, gdy stanęli na czele chrześcijańskich wojsk, by ocalić Wiedeń i całą Europę. Tytuł Polonia semper Fidelis nie jest jednak dany raz na zawsze i nie ochroni nas przed skutkami naszych grzechów. W tym miejscu Europy i świata mamy swoje powołanie, a gwarancją naszego sukcesu jako narodu i państwa jest wierne wypełnianie naszej misji. Wiedział o tym dobrze ks. Piotr Skarga, który gromił polskie grzechy i przestrzegał przed straszliwymi skutkami sprzeniewierzania się świętej wierze katolickiej.

Nic i nikt też z naszych sąsiadów nie ponosi większej winy za nasze klęski, niż my sami. Najwyższy już czas zdać sobie z tego sprawę i w prawdzie spojrzeć na nasze dzieje w kontekście katolickiej wizji dziejów. Oddajmy cześć i hołd należne naszym świętym i bohaterom, którzy byli ludźmi z krwi i kości. Przestańmy karmić się romantycznymi mitami, które wlały w naszą duszę tyle zgorzknienia i goryczy, że karzą nam stale tkwić w kajdanach słabości i klęsk.

Zdajemy sobie sprawę z destrukcyjnego dla Polski i całej naszej cywilizacji procesu dechrystianizacji, który w swej istocie jest antychrześcijańską Rewolucją, tak trafnie opisaną przez wielkiego obrońcę Kościoła prof. Plinia Corrêę de Oliveira.

W obliczu tego przewrotnego wroga nie możemy rezygnować z najważniejszego ideału, jakim jest dla nas restauracja cywilizacji i kultury chrześcijańskiej w Polsce i poza jej granicami. O tej cywilizacji pisał św. Pius X, że jest tym prawdziwsza, tym trwalsza, tym płodniejsza w cenne owoce, im bardziej jest chrześcijańska; przeciwnie zaś jest tym bliższa upadku, na nieszczęście dla społeczeństwa, im bardziej oddala się od chrześcijańskiego ideału. Te słowa dotyczą również naszej Ojczyzny będącej niegdyś częścią cywilizacji chrześcijańskiej. Polska albo będzie katolicka, albo nie będzie jej wcale!